Król Jerzy III choroba psychiczna była bardzo kontrowersyjna i budziła wiele pytań w swoim czasie. Dzisiejsi historycy starają się ustalić na podstawie dostępnych źródeł, na jakie zaburzenie cierpiał ten władca Wielkiej Brytanii na przełomie XVIII i XIX wieku. Fakty z jego życia i rządów są fascynujące, ale często trudne do zinterpretowania przez pryzmat ówczesnej wiedzy medycznej.
Kluczowe wnioski:- Choroba króla Jerzego III była prawdopodobnie spowodowana dziedziczną porfiria, choć niektórzy badacze uważają, że cierpiał na schizofrenię lub inną chorobę psychiczną.
- Objawy choroby obejmowały napady szaleństwa, zaburzenia pamięci, halucynacje i otępienie, które okresowo uniemożliwiały mu sprawowanie władzy.
- Leczenie stosowane w tamtych czasach, takie jak upusty krwi i przeczyszczanie, nie przynosiło poprawy, a wręcz mogło pogłębiać problemy zdrowotne monarchy.
- Stany chorobowe króla miały wpływ na prowadzoną przez niego politykę i funkcjonowanie rządu Wielkiej Brytanii w kluczowym okresie wojen napoleońskich.
- Kontrowersje wokół stanu zdrowia Jerzego III pokazują, jak bardzo medycyna i podejście do zaburzeń psychicznych zmieniły się na przestrzeni ostatnich 200 lat.
Król Jerzy III - objawy choroby psychicznej z perspektywy historyka
Kiedy badamy życie i rządy króla Jerzego III, nie możemy pominąć kwestii jego pogarszającego się stanu zdrowia psychicznego. Ten władca Wielkiej Brytanii z dynastii hanowerskiej cierpiał na zaburzenia, które znacząco wpłynęły na jego poczynania. Historycy wciąż spierają się o dokładną diagnozę, ale zgadzają się, że choroba króla była nie tylko tragedią osobistą, ale również miała poważne konsekwencje polityczne.
Wśród głównych symptomów, na które cierpiał Jerzy III, odnotowano napady szaleństwa, utratę kontaktu z rzeczywistością, halucynacje, a czasem otępienie i problemy z pamięcią. Zdarzały się okresy względnej poprawy, ale potem choroba wracała ze zdwojoną siłą. Współcześni lekarze usiłowali różnych metod leczenia, od upustów krwi po laksatywy, ale nic nie wydawało się skutecznie łagodzić objawów królewskiego pacjenta.
Z perspektywy czasu, dzisiejsi historycy próbują znaleźć wytłumaczenie tych zaburzeń w nowych odkryciach medycznych. Niektórzy badacze sugerują, że choroba mogła być spowodowana porfiria - rzadką chorobą metaboliczną, która prowadzi do nagłych napadów bólu i zaburzeń psychicznych. Inni rozważają rozmaite teorie, od schizofenii po konsekwencje małżeństwa między bliskimi krewnymi w rodzie królewskim.
Bez względu na przyczynę, trudno nie zauważyć, jak bardzo Jerzy III choroba doświadczył cierpienia i upokorzenia z powodu swoich zaburzeń psychicznych. W niektórych okresach musiał być odsuwany od władzy, a nawet uznawany za niezdolnego do sprawowania rządów. Ta sytuacja pokazuje, jak bardzo zmieniło się nasze postrzeganie chorób umysłu od czasów panowania tego nieszczęsnego monarchy.
Zaburzenia psychiczne królów w Europie XVIII wieku - fakty i mity
Jerzy III nie był jedynym władcą z tamtej epoki, którego zdradzały oznaki zaburzeń psychicznych. W rzeczywistości, wiele rodzin królewskich borykało się z podobnymi problemami, które owiane były tajemnicą i mitami. Powszechnie wierzono wówczas, że szaleństwo monarchy może być karą od Boga lub skutkiem klątwy.
Przypadek Jana II Kastylii, określanego jako "El Loco" (Szalony), odbiega już nieco od kwestii stricte medycznych. Jak twierdzą niektórzy badacze, przyczyną jego zaburzeń była głęboka trauma po śmierci ukochanej żony Izabeli Aragońskiej. Od tamtej pory pogrążył się w obsesji na jej punkcie, kazał nawet wozić jej trumnę ze sobą. Kto wie, jak potoczyłyby się losy Hiszpanii, gdyby Jan II nie przekazał władzy swojej sławnej córce, Joannie Szalonej.
Innym przykładem jest król Jerzy choroba III Bawarii z rodu Wittelsbachów, którego obłęd stał się przedmiotem wielu legend i opowieści ludowych. Za życia zasłynął z dziwacznych zachowań, jak polowanie na myszy czy chęć stworzenia armii karłów. Dziś historycy spierają się, czy cierpiał na schizofrenię paranoidalną, zaburzenia dwubiegunowe, czy może powikłania po zakażeniu kiłą.
Podejrzane metody leczenia królów z zaburzeniami
Jeśli chodzi o metody leczenia stosowane wobec królów z zaburzeniami psychicznymi w XVIII wieku, większość z nich wydaje się dziś przerażająca i nieludzka. Podobnie jak w przypadku Jerzego III choroby, upusty krwi były czymś powszechnym. Stosowano również wymioty, odwadnianie i potwornie silne laksatywy. W najgorszych przypadkach władców zamykano w ciemnych, wilgotnych lochach albo związywano łańcuchami, co zamiast pomóc, tylko pogłębiało ich problemy.
- Przykłady złych metod leczenia królów z XVIII w.:
- Upusty krwi i mocne purgantywlasktywy
- Zamykanie w ciemnych lochach lub wiązanie łańcuchami
- Wywołiwanie wymiotów i odwadnianie
- Zastosowanie środków halucynogennych jak opium
- Biczowanie i ekstremy temperaturowe
Dopiero rozwój nauk przyrodniczych i humanizm w podejściu do chorób umysłu przyniósł zmiany w traktowaniu pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Największą rewolucję w psychiatrii wywołał francuski lekarz Philippe Pinel, który walczył o godne i ludzkie traktowanie osób cierpiących na choroby psychiczne. Pomógł to zerwać z brutalnymi praktykami poprzednich epok, które straszyły władców takich jak król Jerzy III.
Czytaj więcej: Gra o Tron Części - Kolejność Książek i Tomów George R.R. Martina
Źródła historyczne na temat choroby króla Jerzego III z Hanoweru
Aby lepiej zrozumieć naturę dolegliwości, z jakimi zmagał się Jerzy III, historycy musieli sięgnąć po różnorodne źródła. Wiele cennych informacji znajduje się w dokumentach z epoki, korespondencji królewskiej oraz notatkach medyków opiekujących się tym władcą.
Bezcennym zasobem są pamiętniki sir Nathana Baxtera oraz doktora Henry'ego Revely'ego Reynoldsa, którzy przez lata leczyli króla Jerzego III chorobę. Obaj ze zdumieniem i sporą dozą empatii opisywali zmagania monarchy z objawami choroby oraz nieskuteczne próby znalezienia skutecznej terapii.
Nie można też pominąć relacji kronikarzy dworskich, którzy nader szczegółowo odnotowywali każde zachwianie zachowania Jerzego III oraz wszystkie aspekty jego samopoczucia. Czasem wręcz drastycznie ilustrowali jego gorączkowe okresy majaczenia czy też chwile całkowitej apatii.
Podsumowanie
Temat choroby króla Jerzego III to fascynująca zagadka historyczna, która wciąż wzbudza wiele dyskusji i kontrowersji. Przez lata badacze analizowali różne źródła, by zrozumieć, na jakie zaburzenie cierpiał ten władca Wielkiej Brytanii. Mimo upływu czasu, wciąż nie ma jednoznacznej odpowiedzi co do przyczyn jego Jerzego III choroby. Jednak jedno jest pewne - był to niezwykle tragiczny przypadek, który ukazuje, jak bardzo zmieniło się postrzeganie chorób psychicznych.
Chociaż król Jerzy choroba jego wydawała się zupełnie niewytłumaczalna w tamtych czasach, dziś historycy rozważają hipotezy takie jak porfiria, schizofreninia czy skutki związków między krewnymi w rodzie królewskim. Krol Jerzy 3 choroba miała też ogromny wpływ na politykę Wielkiej Brytanii i przez lata zmuszała go do ustępowania z tronu. Niezależnie od diagnozy, przypadek ten pokazuje, jak wiele zmieniło się w traktowaniu chorób psychicznych.
Tagi
Udostępnij artykuł
